Dzień 1

               Przyjazd do Nadleśnictwa Tuchola, w którym została przedstawiona prezentacja dotycząca Nadleśnictwa i projektu dofinansowanego z Funduszu Norweskiego.

Kontrolowane wypalanie wrzosowisk w Nadleśnictwie Tuchola: Kontrolowane wypalanie wrzosowisk jest prawnie dopuszczalne, ale możliwe jest do przeprowadzenia w okresie wiosny lub jesieni w określonych warunkach pogodowych (niska wilgotność materiału palnego, wysoka wilgotność gleby i murszu, niska temperatura)  i uzależnione jest od wegetacji roślin. Celem tego działania jest obumarcie przerośniętych i starych wrzosowisk, zatrzymując i odkładając duże ilości biomasy dla wzrostu żyzności podłoża i przekształcenia wrzosowiska w inny typ roślinności. Następnie wrzosowiska, w wyniku sukcesji wtórnej roślin drzewiastych, przekształcają się w las lub są wypierane przez bardziej konkurencyjne zbiorowiska trawiaste o mniejszej wartości przyrodniczej.

Nagromadzenie martwej biomasy nie tylko przyczynia się do spadku różnorodności biologicznej, ale także do wzrostu zagrożenia pożarowego. W konsekwencji do wystąpienia katastrofalnych pożarów lasu.

Drzewostany po gradacji borecznika sosnowca. Na miejscu zaobserwowaliśmy silnie uszkodzone korony drzew sosnowych spowodowane żerowiskiem larw boreczników. Owad ten może przechodzić jedną lub dwie generacje w roku, ale rozwój jednego pokolenia może trwać dwa lub więcej lat. Larwy wylęgnięte z jaj złożonych w bliskim sąsiedztwie żerują gromadnie przez cały okres życia, który wynosi 1.5 – 3 miesięcy.

Początkowo ogryzają one poszczególne szpilki z boków, pozostawiając nienaruszoną tylko cienką nitkę środkową. Starsze larwy zjadają całe szpilki aż do pochewki. Larwy późniejszych stadiów ogryzają czasem korę na młodych pędach. Głównym drzewem żywicielskim jest sosna pospolita. Owad preferuje drzewostany od 30 – 40 lat wzwyż, a nawet drzewostany I klasy wieku czy kilkuletnie uprawy.

        Spacer po Parku Dendrologicznym „Nad Stażką”. Powierzchnia parku wynosi 2,67 ha i występuje na niej ponad 150 gatunków drzew i krzewów takich jak: modrzew japoński, leszczyna turecka, cyprysik błotny, brzoza omszona oraz żywotnik japoński.

Wytyczone alejki, ustawione płotki, tabliczki z nazwami gatunkowymi, przejście pomostem na terenie zabagnionym. Nad stawem w parku przygotowano punkt widokowy wraz z tablicą poglądową na temat małej retencji. Spacer w parku dendrologicznym „Nad Stążką" może być wspaniałą lekcją botaniki.

Dzień 2

Przyjazd do Centrum Edukacji Przyrodniczej Narodowego Parku BORY TUCHOLSKIE w Chocińskim Młynie. Prezentowana tutaj nowoczesna ekspozycja przybliża wiedzę na temat bogactwa i ochrony unikalnego ekosystemu parku. Na wystawie możemy zapoznać się m.in. z makietą parku oraz stanowiskami poświęconymi najciekawszym gatunkom roślin i zwierząt występujących w okolicy. Następnie udaliśmy się do zagrody pokazowej zwierząt.

Następnie zobaczyliśmy Rezerwat Przyrody Bór Chrobotkowy.  Najbardziej charakterystyczną cechą śródlądowego boru chrobotkowego jest obficie wykształcona warstwa porostowo-mszysta. Warstwa runa jest najważniejszym elementem wyznaczającym to siedlisko. Jego skład gatunkowy i struktura świadczą o charakterze i stopniu zachowania całego siedliska. Za główny wskaźnik uznaje się duży udział krzaczkowatych porostów, głównie chrobotków z rodzaju Cladonia, m.in. chrobotka leśnego Cladonia arbuscula, chrobotka wysmukłego Cladonia gracilis, chrobotka widlastego Cladonia furcata, chrobotka reniferowego Cladonia rangiferina czy chrobotka gwiazdkowatego Cladonia uncialis. Oprócz porostów w runie występują mszaki z rodzaju  Pleurozium (rokietnik) i Dicranum (widłoząb) oraz Ptilidium ciliare (rzęsiak pospolity). Celem ochrony jest zachowanie klasycznie wykształconego boru chrobotkowego z rzadką i unikalną florą porostów.

Spływ kajakowy trasą Swornegacie – Drzewicz.

Dzień 3

                Zwiedzanie starego miasta Chojnic z przewodnikiem. Zobaczyliśmy m.in. Bazylikę Mniejszą pw. Św. Jana Chrzciciela, Kościół Rzymskokatolicki pw. Zwiastowania NMP, Park Tysiąclecia w Chojnicach oraz Stary Rynek z XIV w.

                Wejście do Zamku Krzyżackiego w Człuchowie. Jest on drugim pod względem wielkości po Malborku. Rezydowały w nim postacie takie jak: Konrad von Wallenrode i Ulrich von Jungingen. Podczas odkrywek archeologicznych odsłonięto dziedziniec i piwnicę dawnych skrzydeł Zamku. W środku m.in. zobaczyliśmy atrakcje w postaci reprodukcji starych zbroi rycerskich polskich i zakonnych, stare monety, broń i narzędzia.

Treść, zdjęcia: Wiktoria Pękala.